Toen ik zeventien was verfde ik oude t-shirts van pa met textielverf. Ik stopte ze één voor één in de versleten soepketel en roerde de tinnen potjes purper, fuchsia en zwart met een houten lepel in het kokende water los. Om mezelf in mijn verftechnieken te onderscheiden van anderen, knoopte ik gedeelten van het katoen af met elastiekjes. Zo heet als ik het kon verdragen, wrong ik de kledingstukken uit, hing ze te wapperen en te drogen op het draadje en droeg ze tot ze aan de randen rafelden. De gebatikte designs kenden bijval, ook al droomde niemand van de fans zich in eenzelfde outfit. Ik droeg ze, om me ergens thuis te voelen.
woensdag 26 november 2008
]oh, how I miss december[
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
... boedel je: 'naast eendagsvlieg, tegelplakker', werkelijk een badkamerinstallateur of een tot de verbeelding sprekende kei in trage dans? :)
Kleuren mengen doe je nog altijd graag met woorden ?
@tom: zie je - da's een dyslexie of weet ik veel, pardon!
@lambik: Ha ha... zoem, zoem.
Toch wel de trage dans.
Alhoewel, plakken kan een ambacht zijn en af en toe is vaardigheid meer dan welkom.
@tom:'Met woorden kleuren mengen'... ik denk dat ik dat héél mooi vind.
Een reactie posten